Gespecialiseerde ParkinsonNet fysiotherapie leidt tot betere zorg tegen minder kosten. Dat blijkt uit een grootschalig onderzoek van zorgverzekeraar CZ en het Radboudumc waar, bij meer dan vierduizend parkinsonpatiënten, gekeken is naar hun declaraties gedurende drie jaar. De gespecialiseerde fysiotherapeuten hadden minder behandelingen nodig, terwijl de patiënten minder complicaties kregen. Ook waren de zorgkosten aanmerkelijk lager. De resultaten van het onderzoek verschijnen vandaag in The Lancet Neurology.
Er is toenemend bewijs dat parkinsonpatiënten baat hebben bij paramedische zorg, zoals fysiotherapie of ergotherapie. Het behandelen van mensen met Parkinson vergt specifieke expertise van de behandelaars. Zorgverleners die zijn aangesloten bij het landelijke ParkinsonNet hebben deze expertise. Uit eerder wetenschappelijk onderzoek bleek dat de ParkinsonNet aanpak leidt tot betere zorg tegen lagere kosten. De meerwaarde van deze aanpak op de lange termijn en in de dagelijkse praktijk was echter niet bekend. Zorgverzekeraar CZ nam daarom het initiatief voor een analyse van zorgdeclaraties onder 4.381 patiënten gedurende drie jaar.

Uit dit onderzoek blijkt nu dat patiënten die behandeld worden door een gespecialiseerde fysiotherapeut minder vaak complicaties hebben zoals botbreuken, en ook minder vaak worden opgenomen in het ziekenhuis. Ook was er een tendens tot een lagere sterfte bij gespecialiseerde behandeling. De kosten van deze gespecialiseerde fysiotherapie waren niet hoger, maar juist lager. Gemiddeld declareerden de patiënten bijna 400 euro per jaar minder voor gespecialiseerde behandeling dan voor reguliere behandeling. De totale zorgkosten (dus inclusief de medisch specialistische zorg) lagen zelfs gemiddeld 530 euro per jaar lager per patiënt, omdat ziekenhuisopnames werden voorkomen. Voor heel Nederland komt dit neer op een geschatte jaarlijkse besparing van ruim 11 miljoen euro.

Onderzoeker Jan Ypinga van CZ is blij met de resultaten: “Niet eerder is onderzoek naar dit onderwerp gedaan onder zo’n grote en representatieve groep, over meerdere jaren. We hebben nu voor het eerst inzicht in de impact van gespecialiseerde behandeling in de alledaagse praktijk. Ik ben blij dat is aangetoond dat patiënten met gespecialiseerde fysiotherapie minder last krijgen van complicaties, zoals botbreuken door een val. Voor mensen met parkinson is dit echt goed nieuws. En het stelt patiënten en verwijzers in staat om een duidelijke keuze te maken voor kwaliteit van zorg.’

Hoogleraar Bas Bloem van het Radboudumc benadrukt het grote belang van specialisatie voor een complexe aandoening als de ziekte van Parkinson: “Deze analyse van zorgdeclaraties geeft op geheel nieuwe wijze inzicht in de meerwaarde van ParkinsonNet, maar dan in de echte dagelijkse praktijk. De bevindingen benadrukken eens te meer dat mensen met parkinson het verdienen om behandeld te worden door een expert die veel verstand heeft van deze ingewikkelde ziekte, en die goed op de hoogte is van de allerlaatste inzichten.”

Parkinsonpatiënt beter geholpen met gespecialiseerde fysiotherapie

Handig voor het nieuwe jaar, een mooi overzicht van de verschillende aanvullende verzekeringen met de betreffende dekking: https://www.zorgwijzer.nl/vergoeding/fysiotherapie

Al langer bestaat het vermoeden dat patiënten knieartrose kunnen voorkomen door gewichtsverlies en het gebruik van glucosamine. In een onderzoek bij vrouwen van middelbare leeftijd met overgewicht werd een goede preventieve interventie niet bewezen, maar leverde wel de voorzichtige conclusie op dat knieartrose na gewichtsverlies minder vaak voorkomt. Dat staat in een artikel in Huisarts en Wetenschap, 8-2017.

Bij 244 vrouwen met overgewicht en van middelbare leeftijd werd onderzocht (De Vos et al.) of het ontstaan van artrose werd beïnvloed door het slikken van glucosamine en/of het meedoen aan een leefstijlinterventie die was gericht op bewegen en afvallen. De vrouwen werden gerekruteerd uit huisartsenpraktijken in Nederland.

Na ruim 6,5 jaar (!) werd er bij 19% van deze vrouwen knieartrose vastgesteld. Er bleek geen significant verschil te zijn in het optreden van knieartrose tussen vrouwen die glucosamine slikten en vrouwen die dat niet deden (OR 1,58; 95%-BI 0,86 tot 2,89). Van de glucosaminegebruiksters was de therapietrouw 68%.

Ook bij de vrouwen die aan het leefstijlprogramma meededen, leek er geen significant verschil te zijn met de controlegroep (OR 0,86; 95%-BI 0,47 tot 1,54). Van deze vrouwen volgde 38% het leefstijlprogramma trouw, bij deze subgroep was het effect groter maar nog steeds niet significant (OR 0,55; 95%-BI 0,23 tot 1,33). Vrouwen die het programma volgden en in het eerste jaar daadwerkelijk 5 kg of 5% van hun gewicht verloren, kregen wel minder vaak knieartrose (OR 0,10; 95%-BI 0,0 tot 0,41).

Dit onderzoek, dat solide is opgezet maar waarin de therapietrouw matig en de uitval hoog was, kon geen effectieve interventie voor knieartrose aantonen. Toch kan de huisarts vrouwen van middelbare leeftijd met overgewicht adviseren om 5 kg of 5% gewichtsverlies te bereiken. Deze maatregel heeft op meer vlakken voordelen dan alleen minder knieartrose.

Tijdschrift: Huisarts en wetenschap > Uitgave 8/2017
Beeld: Fotolia

Fysiotherapie als valpreventie, iets waar collega Maaike en Reny ook veel mee en aan werken. Een valpreventietraining is nog in ontwikkeling binnen onze praktijk, maar afgelopen week op de NOS in het nieuws.

https://nos.nl/artikel/2199836-slecht-ter-been-dit-kunt-u-doen-om-fatale-vallen-te-voorkomen.html

Regelmatig hardlopen werkt goed tegen werkgerelateerde vermoeidheidsklachten. Dat blijkt uit het onderzoek van de Radboud Universiteit.

De onderzoeker vergeleek bijna 200 proefpersonen verdeeld over 2 groepen. De ene groep ging 6 weken 3x per week 1 uur rustig hardlopen. De andere groep begon na 6 weken met hardlopen. Daarnaast keek ze naar de relatie tussen lichaamsbeweging en burn-out in een langetermijnstudie onder ruim 2.000 werknemers.

Ze ontdekte dat werkenden én studenten die 3x per week een hardloopsessie deden na 6 weken minder moe waren. Ook sliepen ze beter, maakten ze minder fouten en hadden ze minder moeite om inspannende taken dan de stilzitters. De hardlopers voelden zich na afloop van de 6 weken hardlopen beter in staat om hun werk te doen dan de controlegroep. Deze gunstige effecten hielden tot 12 weken aan.

De hardlooptherapie werkte alleen voor werknemers die de hele ‘kuur’ afmaakten. In een andere studie vond De Vries dat deelnemers met meer werkgerelateerde vermoeidheidsklachten minder bewogen. Tegelijkertijd vond ze dat mensen die meer lichaamsbeweging kregen juist minder werkgerelateerde vermoeidheidsklachten ervoeren. Hoewel het dus belangrijk is om regelmatig te bewegen bij vermoeidheid, zorgt dezelfde vermoeidheid ervoor dat het lastig is om dit te doen. Ook wijst dit resultaat op een vicieuze cirkel waarin vermoeidheid zorgt voor minder lichaamsbeweging en deze verminderde lichaamsbeweging weer tot meer vermoeidheid leidt en omgekeerd…

Volgens de promovenda is hardlopen dus een goedkoop en toegankelijk medicijn zonder negatieve bijwerkingen. Toch waarschuwt ze om niet te hard van stapel te lopen: “Bouw het actiever worden langzaam op, zodat vermoeidheid niet toeneemt. Begin met bewegen op een lage intensiteit waarbij de ademhaling en de hartslag versnelt en praten nog mogelijk is. Zorg ook voor een dag rust tussen de hardloopsessies”. (Bron: www.gezondheidsnet.nl)