De mechanische diagnose en Therapie voor a-specifieke rugklachten is in de jaren vijftig ontwikkeld door Robin Mckenzie een fysiotherapeut uit Nieuw Zeeland.

Het blijkt dat voor 80% van de a-specifieke rug-en nekklachten geen duidelijke oorzaak aan te geven is. Dit feit leidt heden ten dage tot grote verwarring in de medische wereld. Men is naarstig op zoek naar de pathologisch-anatomische verklaring van een van de meest frequent voorkomende aandoeningen in de westerse wereld. Het zijn deze a-specifieke rug-en nekklachten waar het McKenzie Concept zich mee bezig houdt.

Zelfwerkzaamheid van de patiënt staat centraal

Zowel voor diagnose als therapie gebruikt McKenzie echter geen pathologisch-anatomisch model maar een classificatie model, gebaseerd op de symptomatologie van de patiënt en stelt daarna vast welke oefeningen en adviezen voor het dagelijks leven van de patiënt gegeven kunnen worden.

Doel van deze benaderingswijze is de patiënt onafhankelijk van therapie en therapeut te maken, en de kans op recidieven aanzienlijk te verkleinen. De zelfwerkzaamheid van de patiënt staat hierbij centraal.

De McKenzie therapie is grotendeels "hands-off'' voor de therapeut. Slechts indien de patiënt het niet meer alleen kan, zal de therapeut gerichte therapeutische technieken gebruiken.